Manifeste affirmant le caractère un et divers de la langue d'Oc

#219: Bruno Peiràs - Re: Re: Re: Re: l'apaisement c'est maintenant ! 

 "Moi je travaille avec des vignerons, un boulanger, un berger (ben oui!),..."

Seriá interessant de veire lo nombre d'occitanistas qu'an aquela demarcha, es segurament fòrça mai grand que çò que crei nòstre amic e contradiseire!

La lenga de Mistral, la de Bodon, la de Max Roqueta, la de Manciet, la de Langlade, la de Lafònt: ges d'ela es pas "lo parlar d'un endrech", mas, basat sus aiceste, un otís d'escritura, una lenga literària que tòca l'universal.

Per nautres aquelas lengas literàrias son de lenga d'òc, tant coma lo dialècte de tal vilatge, tant coma la lenga dels trobadors o aquela de Godolin o lo magnific gascon de Pèir de Garròs o Arnaud de Saleta... e tant coma lo famós occitan minimal "referencial" o "normat" que vos fai tant cridar. La lenga es l'ensèms federator que recampa tot aquò. Es nòstra glòria, aparaires d'una diversitat linguistica, d'aparar una lenga facha de diversitats.

D'un autre biais dire que la lenga de Mistral es una lenga e aquela de Lafont n'es pas, es arbitrari. Son doas lengas d'escritura amb sa part d'artifici, basadas sus la lenga parlada e los escriches que las precedisson. Totas fan partida de "l'empèri de la lenga"... e son nòstre tresaur!