Manifeste affirmant le caractère un et divers de la langue d'Oc

Pas la pena de se copar lo cap, Sénher Gourgaud ! Los paisatges podon èstre pro diferents dins un pais (parlatz de sentiment). Comprene ço qu'es un sentiment, mas la varietat de paisatge fa partida de las caracteristicas de la màger part das paises! Comparatz lo "sentiment" d'un estatjant de la pampa argentina. Que dirà a Ushuaïa? qu'es lo mème pais dins un autre ambient !
Bon, m'acontentarai de citar Felip Martèl, dins un de sos comentaris, mai naut. Vejaici ço que ditz (en dialècta alpin, crese): "Exista un cause que se chama las lengas romanas, un grand bufet amb un cert nombre de tirets(portugués, castelhan, catalan, occitan, francés, francoprovençau, italian....). Dins chascun d'aquelos tirets l'i a de compartiments (andalos, napolitan, provençau...) Mas que chabon totes chascun dins un tiret ben identifiat. Veio pas ont metre un tiret "lengas d'oc" dins aquela arquitectura. Sieie es lenga d'oc occitan, sieie es bearnés (amb subdivsions aspés, lescunés,...), lemosin (aut, bas e mean), lengadocian (alora aqui, paure...) provençau (rodanenc, marselhés, de Sant-Jan, de Cavalhon...) aupenc (de Forns, de Champanastais, de Maljasset, de Neuhengstett e n'eissublio)".
Tot es dich ! lo respièch de las variacions (qu'ai dempuoi totjorn) es una causa. Mas utilizar aquo per afortir la "pluralitat" de las lengas d'oc es a mon vejaire una absurditat.
Amé lo rasonament de M. Gourgaud, es logic de pensar que lo francés dau Québec est "una autra lenga francesa" (vos pode afortir que comprene un boscatièr quebequés es pas aisit !). Tombam, o repete, dins l'absurditat.
Lo fons vertadièr de "las lengas d'oc" es un refus politic o filosofic que se rescond detràs un rasonament linguistic.